κατενήνοθεν

κατενήνοθεν (Α)

(επικ. τ., γ' εν. και πληθ. πρόσωπο παρακμ.) εκάλυπτε ή εκάλυπταν («πολλὴ δὲ κόνις κατενήνοθεν ώμους», Ησίοδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -ενήνοθεν (παρακμ. τού άχρ. ρ. ἐνέθω «καλύπτω», που απαντά μόνον εν συνθέσει), πρβλ. επ-ενήνοθεν, παρ-ενήνοθεν].